Hirudoterapia weterynaryjna

HIRUDOTERAPIA ZWIERZĄT

W weterynarii również przypomniano sobie o starej zapomnianej metodzie: są sytuacje, kiedy wykorzystano wszystkie możliwe metody, a pomóc może tylko pijawka.

Na zachodzie medycyna weterynaryjna od kilku dobrych lat wykorzystuje pijawki jako jedno z najskuteczniejszych i najbezpieczniejszych rozwiązań leczniczych.

W Polsce lecznic weterynaryjnych w których pracuje hirudoterapeuta jest bardzo mało, ale co rok przybywa ich – gdyż ta metoda dała się poznać z dobrej strony.

Zwierzęta zwykle dobrze znoszą procedurę stawiania pijawek. Koty zachowują się spokojniej niż psy – często w trakcie zabiegu mruczą, nawet usypiają.

Sierść nie przeszkadza, to ogolone części przeszkadzają pijawce normalnie przyssać się. Sierść należy tylko dobrze rozchylić.

W ślinie pijawki wykryto histamino-podobną substancję, która wywołuje reakcję typu alergii, ale o ile u ludzi po przystawieniu pijawek dosyć często występuje obrzmiałość, zaczerwienienie i świąd, to u zwierząt takie objawy nie występują.

Przy okazji warto wspomnieć o ślinie pijawki. Jest to unikatowy koktajl składający się
z biologicznie aktywnych substancji. Najbardziej znaną jest hirudyna – to co nie pozwala krwi krzepnąć się i tworzyć skrzepy. Dzięki tej substancji po odpadnięciu pijawki z ranki wypływa krew, zmieszana z limfą. U ludzi zazwyczaj wyciek trwa średnio 10-12 godzin (czasem 24 godziny), u psów 2-4 godziny, u kotów do 2 godzin.

Ten efekt ma pierwszoplanowe znaczenie w tych miejscach, gdzie znajdują się zastoinowe zjawiska (np. miejsca przewlekłego zapalenia, zastój limfy).

Dzięki użyciu hirudoterapii w weterynarii możemy skutecznie zlikwidować obrzęki i stany zapalne w obrębie kończyn. Już po jednorazowym zastosowaniu terapii widać zadowalający efekt. Pijawki wykorzystywane są do leczenia artrozy u zwierząt, zapaleń mięśni oraz do walki z bólem związanym z popularnymi schorzeniami, jak dysplazja stawów biodrowych czy łokciowych.

Terapia z użyciem pijawek nie jest dla zwierząt bolesna, uczucie jakie towarzyszy naszemu podopiecznemu podczas wkłucia się pijawki w chore miejsce podobne jest do ugryzienia komara. Głodna pijawka przyczepia się na 15 do 20 minut po czym najedzona odpada. Gdy pijawka odpadnie od ciała pacjenta, następuje kolejny etap kuracji, czyli krwawienie z miejsca przyssania.

Po ustaniu krwawienia i założeniu opatrunku pacjent wraca do domu. Najczęściej wtedy już widoczne są oznaki poprawy stanu zdrowia.

Niektórzy autorzy (np. W.A. Sawinow) uważają, że pijawka przywraca energetykę poszczególnych narządów i całego organizmu. Ten efekt jest szczególne zauważalny u starych zwierząt – po serii zabiegów hirudoterapii zwierzę staje się bardziej aktywne, chętne do zabawy, bardziej ruchliwe, zwiększa się jego odporność. Po pierwszym zabiegu zwierzę ok. doby może być ociężałe i senne (wydzielina gruczołów ślinowych działa na cały organizm), natomiast później aktywność wzrasta.

Cała terapia składa się z od jednego do kilku spotkań. Podczas leczenia np.: artrozy w stawie, należy używać pijawek co drugi dzień aż do ustąpienia objawów bólowych i dyskomfortu związanego z chorobą. W leczeniu spondylozy ustawia się od dwóch do czterech (w zależności od wielkości zwierzęcia) pijawek przy dotkniętych zmianami chorobowymi kręgach. Zabieg należy powtórzyć po pięciu, siedmiu dniach. Podczas terapii leczenia ostrych zapaleń ścięgien stosuje się jedną do dwóch pijawek w miejsce obrzęku i powtarza zabieg po trzech dniach.

Hirudoterapia nie jest jeszcze bardzo popularną metodą używaną w lecznictwie weterynaryjnym, jednak gdy nadarzy się taka możliwość warto z niej skorzystać. Bardzo często okazuje się ona skuteczniejsza niż klasyczne leczenie farmakologiczne i jako że działa miejscowo jest zdecydowanie od niej bezpieczniejsza.